پاسخ های فیزیولوژیکی-بیوشیمیایی بذور زوال یافته بادام زمینی

پاسخ های فیزیولوژیکی-بیوشیمیایی بذور زوال یافته بادام زمینی به پیش تیمار پراکسیدهیدروژن در جریان تنش خشکی مورد یررس قرار گرفته است.

پاسخ های فیزیولوژیکی-بیوشیمیایی بذور زوال یافته بادام زمینی:

زوال بذر یکی از عوامل مهم کاهنده کیفیت فیزیولوژیکی بذر است که در شرایط نامساعد محیطی خسارت آن شدت می یابد.

اثر پراکسید هیدروژن در بهبود وضعیت فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بذور زوال یافته بادام زمینی (Arachis hypogaea L. ) تحت تنش خشکی طی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بررسی شد.

پیش تیمار پراکسید هیدروژن در غلظت های صفر (هیدروپرایمینگ), 50, 100 و 150 میکرو-مولار و سطوح خشکی صفر, 4.0-, 6.0-و 8.0-مگاپاسکال مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج نشان داد که پیش تیمار بذور با پراکسید هیدروژن در سطوح مختلف خشکی موجب افزایش درصد جوانه زنی, سرعت جوانه زنی, بنیه بذر, طول ساقه چه, طول ریشه چه, کربوهیدرات های محلول, پروتئین های محلول و فعالیت آنزیم های کاتالاز, سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز و کاهش متوسط زمان جوانه زنی, هدایت الکتریکی و محتوای مالون دی آلدهید شد.

در پتانسیل 8.0-مگاپاسکال, پیش تیمار بذور با غلظت های 50 و 100میکرومولار پراکسید هیدروژن سبب افزایش سرعت جوانه زنی, شاخص بنیه بذر, کربوهیدرات ها و پروتئین های محلول به ترتیب به میزان 89.27, 24.93, 42.71, 12.46 و 06.27, 73.76, 26.30, 04.51 درصد و همچنین افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز, سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز به ترتیب به میزان 37.26, 79.07, 8.39 و 43.15, 28.5, 51.22 درصد شد.

بنابراین استفاده از 50 میکرومولار پراکسیدهیدروژن جهت کاهش اثرات منفی ناشی از زوال در تنش خشکی قابل توصیه است.

منبع:

پاسخ های فیزیولوژیکی-بیوشیمیایی بذور زوال یافته بادام زمینی به پیش تیمار پراکسیدهیدروژن در جریان تنش خشکی/روحی و سپهری/نشریه: علوم و فناوری بذر ایران/1399